Εγώ και το καλάμι μου!

Όταν ξεκίνησα να ψαρεύω με φελλό, άρχισα να διαβάζω διάφορα άρθρα και φόρουμ, έτσι ώστε να εξελίξω την τεχνική μου. Πολύ συχνά διάβαζα για τα καλάμια VERET και όλοι είχαν θετικά σχόλια γι' αυτά. Έτσι κάποια στιγμή προσπάθησα να βρω κάποιο καλάμι match της VERET, αλλά αποδείχθηκε εξαιρετικά δύσκολο, οπότε μου έμεινε απωθημένο.

Κάποια στιγμή γνωρίστηκα με τους Θοδωρή και Αλέξανδρο Νινιό, ιδιοκτήτες της SHARK και αντιπρόσωποι μεταξύ πολλών άλλων, της VERET στην Ελλάδα. Όταν άκουσαν στην αρχή της χρονιάς την πρόθεσή μου να συμμετάσχω για πρώτη φορά στους αγώνες του Πανελλήνιου πρωταθλήματος αλιείας με φελλό από λιμενικές εγκαταστάσεις μου προσέφεραν την αμέριστη υποστήριξη της SHARK. Αυτό σημαίνει καλάμια VERET, πετονιές P-LINE, μαλάγρες ANTICHE PASTURE και πολλά άλλα καλούδια στο καλάθι.
Οπότε, ναι συμμετέχω στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα με την υποστήριξη της SHARK-VERET.

Πριν λίγο καιρό ήρθε και το πρώτο match καλάμι, το VERET Kronos Light, ένα καθαρά tournament καλάμι, στα 4,50 μέτρα μήκος, 2/16 γραμμάρια casting weight, δράση προοδευτική, παραβολική.
Την επόμενη μέρα, το κατέβασα στο "πεδίο δοκιμών", την αυλή μου δηλαδή για να δοκιμάσω την παραβολή του, να ρυθμίσω τα φρένα του μηχανισμού πάνω του, να δω το ζύγισμά του στο χέρι, κ.λ.π.

Δοκίμασα πρώτα το spin, τα δαχτυλίδια είναι ακριβώς ευθυγραμμισμένα με τον άξονα του spin. Κατόπιν είδα την παραβολή του με βάρος 500γρ. Αρκετά παραβολικό, λυγίζει μέχρι το στέλεχος βάσης (butt). Στην δοκιμή καρφώματος έδειξε ότι έχει αρκετή αντίδραση στην κορυφή για να καρφώσεις χωρίς να υπάρχει αυτή η μικρή ασάφεια μέχρι να αισθανθείς το ψάρι, που έχουν τα καλάμια με πολύ μαλακή κορυφή. Με τον μηχανισμό που του φόρεσα, έναν Shimano Exage FD 2500, ζύγιζε στο χέρι περίπου 20 εκατοστά πάνω από την βάση σύνδεσης του μηχανισμού. Το φινίρισμά του εξαιρετικό, φελλός όπου πρέπει, καθόλου αφρολέξ, ξύλινο τακούνι στη βάση. Ζυγίζει 230 γραμμάρια και έχει Line Rate 2-8lbs.

Ήρθε και η ώρα να δοκιμαστεί στη θάλασσα. Σάββατο βράδυ λοιπόν, ραντεβού στο λιμάνι με το φίλο Δημήτρη για εγγλέζικο, μιας και οι πληροφορίες που είχαμε έλεγαν ότι υπήρχαν μελανούρια, αλλά δεν έτρωγαν. Δεν πειράζει είπαμε, θα τα κάνουμε εμείς να φάνε. Φίλος μας είχε πει ότι έτρωγαν λίγο πιο βαθιά από τα μεσόνερα. Φτάνουμε στις 20:45, μέχρι να στήσουμε και να ρίξουμε πήγε 21:30. Βάθος 12 μέτρα στα 10 μέτρα μπροστά μας, οπότε συρόμενη αρματωσιά. Το ρεύμα προς τα δεξιά και προς το μέρος μας, πάρα πολύ ελαφρύ. Ο αέρας σχεδόν ανύπαρκτος.
Αξιολογώντας τις συνθήκες, είπα ότι είναι ιδανικές για το Kronos της VERET. Ευκαιρία να κάνει το παρθενικό του ψάρεμα. Το μήκος των 4,50 μέτρων είναι ιδανικό για ρευματάκι που έρχεται προς το μέρος σου, άρα δημιουργούνται και μπόσικα στη μάνα.
Μιας και ξέραμε ότι τα μελανούρια δεν τρώνε με όρεξη, έφτιαξα πολύ ελαφριά και διακριτική αρματωσιά, ήθελα να κατεβαίνει πολύ αργά για να δω που περίπου κινούνται τα μελανούρια, επίσης ήθελα να μην έχει μεγάλη διαφορά βυθίσματος από αυτά. Φελλό 2+1 λοιπόν, έναν του Pietro Ardenti που είχα ψαρέψει πρόσφατα και ήξερα ότι ζυγίζει στα 0,90 γραμμάρια υπολογίζοντας και το βάρος της παραμάνας. Βαριδάκια 9 των 0,10 γραμμαρίων. Το μήκος του καλαμιού μου επέτρεψε να τα αναπτύξω σε μήκος 2 μέτρων κάνοντας την αρματωσιά να κατεβαίνει ακόμα πιο αργά. Παράμαλλο 0,16 σε μήκος 2 μέτρων της P-Line, το Shinsei σε 0,16 με 12άρι αγκίστρι. Το στόπερ μπήκε στα 8 μέτρα.

Ξεκινώντας να φτιάξω την αρματωσιά, έριξα 2 γεμάτες σφεντονιές μπιγκατίνι και μετά από 10 λεπτά έριξα άλλες 2. Έφτιαξα αρματωσιά, δόλωσα και έριξα. Μετά από μερικά δευτερόλεπτα βούλιαγμα του φελλού, περίμενα λίγο γιατί το sialum έμεινε ακίνητο και μόλις κινήθηκε μερικά εκατοστά πλάι, κάρφωσα. Το πρώτο μελανούρι της βραδιάς ήταν γεγονός. Στην τρίτη ριξιά μία από τα ίδια, εκεί κατάλαβα ότι τσιμπάνε γρήγορα, πριν φτάσει το αγκίστρι στα 8 μέτρα και έτσι ανέβηκα στα 6 μέτρα. Αυτό συνεχίστηκε μέχρι τις 12 περίπου το βράδυ, όπου τα τσιμπήματα έκοψαν μαχαίρι. Μέχρι το πρωί που κάτσαμε μόνο κάτι σπαράκια και σαργουδάκια τσίμπαγαν, τα οποία και έπαιρναν την άγουσα πάλι κατευθείαν για την θάλασσα.
Το Kronos μου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις, άψογο κάρφωμα και τέλεια απόσβεση των κεφαλιών που έκαναν τα μελανούρια. Έδινε ακριβώς την παραβολή που χρειαζόταν για να παλέψεις το ψάρι. Και το κυριότερο, επειδή αποχιάζω πάντα μόνος μου, παρ' όλο το μεγάλο μήκος, έδινε την παραβολή που χρειαζόταν για να έχεις το καλάμι όρθιο αποχιάζοντας, έτσι ώστε να μην κάνει γωνία η πετονιά στην μύτη του καλαμιού και χάσεις το ψάρι στο τελευταίο κεφάλι.