Το ψάρεμα του Κέφαλου στο εγγλέζικο. - του Κώστα Κωτσόπουλου.

Κάθε τεχνική έχει και τις ιδιοτροπίες της, ανάλογα σε τι θήραμα απευθυνόμαστε. Έτσι και το εγγλέζικο ψάρεμα έχει τις δικές του. Στην σημερινή μας κουβέντα θα πούμε μερικά πράγματα που πρέπει να κάνουμε στο εγγλέζικο όταν δούμε ότι στο μέρος που επιλέξαμε να ψαρέψουμε υπάρχουν κέφαλοι.

Μαλάγρα, πρώτο και σημαντικό βήμα στο εγγλέζικο.

Στον κέφαλο συνήθως προτιμούμε τις μαλάγρες με γεύσεις που περιέχουν τυρί , σκόρδο, ψωμί, και συνήθη άλευρα που τον μαζεύουν κοντά στην ψαρεύτρα μας. Είναι άσπρο χρώμα μαλάγρες και προκαλούν θόλωμα για να προσελκύουν τους κεφάλους με την μυρωδιά του τυριού και του σκόρδου, καθώς και την γεύση του ψωμιού, που περιέχει άμυλο, κάτι που αρέσει στα θηράματα αυτά και όχι μόνο. Παράλληλα τα άλευρα με την ένδειξη (μαζέτα) προκαλούν ένα σύννεφο και μια θολούρα πέφτοντας στο νερό, που παρακινεί και προκαλεί τα ψάρια να πλησιάσουν κοντά μας. Το δε ψωμί περιέχει άμυλο, ένα συστατικό που δίνει μια
γλυκιά γεύση και δεν την βρίσκουν στην θάλασσα. Η μαλάγρα είναι το πρώτο πράγμα που θα ετοιμάσουμε πριν από οτιδήποτε άλλο στο ψάρεμα του εγγλέζικου. Αφού την ετοιμάσουμε, θα την περάσουμε και από την σήτα για να καθαρισθεί από τυχόν χοντράδια και να γίνει αφράτη, κατόπιν την αφήνουμε να ξεκουραστεί για λίγο. Προσοχή η μαλάγρα μας να μην είναι βαριά (σφικτή) στην αρχή και οι πρώτες μπαλιές μας να πέσουν στο νερό αφήνοντας ένα σύννεφο από την επιφάνεια έως μεσόνερα, να προκαλέσουν την θολούρα που λέγαμε, ( βέβαια δοκιμάζουμε στην αρχή με λίγη ποσότητα για να δούμε μην τυχόν έχουμε ρεύματα). Κατόπιν μπορούμε να σφίξουμε λίγο ακόμη την μαλάγρα μας κάνοντας την πιο βαριά, ώστε να φτάσει στον πάτο και να διαλυθεί, μαλαγρώνοντας στο βυθό και στο σημείο που έχουμε επιλέξει να ψαρέψουμε, μιας και ο κέφαλος τρώει συνήθως πατωτά. Εννοείται πως έχουμε ρίξει μέσα μια μικρή ποσότητα μπικατίνο. Δυο τρεις μικρές μπαλιές είναι αρκετές από την ελαφριά παρασκευή και το ίδιο κατόπιν αφού την σφίξουμε λιγάκι ακόμη, για να φτάνει στον πάτο. Μετά, στο ψάρεμα μας, μαλαγρώνουμε σε τακτά διαστήματα για να κρατάμε τα ψάρια στην ψαρεύτρα μας.

Τρόπος μαλαγρώματος.

Το θέμα του μαλαγρώματος στον κέφαλο είναι σημαντικό. Οι πρώτες μπαλιές θα πέσουν πιο μακριά από το σημείο που θέλουμε να ψαρέψουμε, γιατί όσο εύκολο φαίνεται το ψάρεμα του, τόσο δύσπιστο είναι σαν ψάρι για να μας πλησιάσει, γι αυτό πρέπει με τρόπο να τον φέρουμε σιγά-σιγά κοντά μας. Κάθε λίγο καλό είναι να ρίχνουμε και μια μπαλίτσα, όμως όλο και πιο κοντά μας, για να τον φέρουμε στο επιθυμητό για εμάς σημείο, ώστε να μπορούμε να καρφώσουμε το ψάρι με σιγουριά. Κάθε φορά που πιάνουμε ένα ψάρι, καλό είναι να τους ρίχνουμε μια μικρή μπαλίτσα, ώστε να απασχολούμε τους υπόλοιπους κεφάλους του κοπαδιού και να μην τρομάζουν από το τράβηγμα του ψαριού που έχουμε στο αγκίστρι μας .
Επόμενο βήμα είναι να ετοιμάσουμε τον εξοπλισμό μας δηλ καλάμι και αρματωσιά.

Εξοπλισμός.

Ένα ημιπαραβολικό καλάμι θα ήταν πιο σωστό πιστεύω για το ψάρεμα του Κέφαλου, για να μας βοηθήσει στην κόντρα αυτού του ψαριού, ιδιαίτερα όταν είναι μεγάλου μεγέθους. Συνήθως χρησιμοποιούμε μάννα μηχανισμού 0,18 και παράμαλλα από 0,14εως και 0,16 πάντα βέβαια φλουοροκάρμπον. Την αρματωσιά μας την ερματίζουμε σε αραιά διαστήματα, τα μολύβια μεταξύ τους περίπου 15 πόντους και με 0,10γρ. μολύβια, σε μήκος της μάνας περίπου 2 μέτρα. Στο τελευταίο μολύβι που βρίσκεται επάνω στην μάνα και προς τον φελλό θα βάλουμε τα υπόλοιπα μολύβια που θα χρειαστεί για να φέρουμε τον φελλό μας στο ιδανικό σημείο του ερματισμού του. Παράμαλλο, ένα μέτρο και αγκίστρι Νο 12 η Νο 14 με προσθήκη ενός μολυβιού 0.10 στην μέση του παράμαλλου. Θα
μου πείτε γιατί το μολύβι στο παράμαλλο και όχι πιο κοντό παράμαλλο .Αν βάλουμε πιο κοντό παράμαλλο θα κάνουμε ορατά τα μολύβια μας και την μάνα, κάτι που πρέπει να το αποφύγουμε. Η επιλογή του φελλού δική σας, ανάλογα σε πόσο βάθος θα ψαρέψετε και το τι καιρός επικρατεί βέβαια. Συνήθως βλέπω να ψαρεύουν με straight φελλούς νομίζοντας πως είναι πιο διακριτικοί και ίσως πιστεύετε πως το ψάρι αισθάνεται λιγότερη κόντρα στο τσίμπημα . Προσωπική μου άποψη είναι πως είναι λάθος και θα σας εξηγήσω γιατί. Ότι φελλό και να  χρησιμοποιήσουμε, straight η με μπόντυ, αν κάνουμε τον σωστό ερματισμό, διερωτηθείτε τι διαφορά έχει στην αντίσταση του τσιμπήματος , σας απαντώ από ελάχιστη έως καμία. Εκτός και αν ψαρεύουμε σε πολύ ήσυχα, ρηχά και καθαρά νερά, όποτε επιλέγουμε straight. Βάρος φελλού +1 ή και συν 2, ανάλογα πάντα όπως είπαμε, με τις καιρικές συνθήκες που επικρατούν. Και μην ξεχνάτε πάντα να έχουμε κοντά μας την απόχη.

Βυθομέτρηση.

Την προσοχή μας σε κάθε ψάρεμα με εγγλέζικο, πρέπει να την εστιάσουμε στην βυθομέτρηση. Περίπου 10 πόντους από τον βυθό είναι το ιδανικό για το ψάρεμα του κεφάλου. Παράλληλα όμως δοκιμάζουμε ρίχνοντας και πιο δεξιά μας, η πιο αριστερά και να ψάξουμε το μέρος μην τυχόν και έχει εναλλαγές ο βυθός. Το πιο βαθύ σημείο η κάποιο σημείο του βυθού που κάνει γούρνα που λέμε είναι το πιο συχνό που θα κοπαδιάσει και θα φάει ο Κέφαλος

Που και πως τον ψαρεύουμε.

Τους κεφάλους συνήθως τους βρίσκουμε σε λιμάνια, κοντά και κάτω από αλιευτικά σκάφη . Τους αρέσει η σκιά του σκάφους το καλοκαίρι και η κάλυψη από τους διώκτες του, όμως είναι και ο τόπος που θα βρουν εύκολα την τροφή τους, από τα λειωμένα ψάρια που πέφτουν από το καθάρισμα των διχτυών των καϊκιών και οτιδήποτε άλλο πέσει από αυτά. Είναι ένα θήραμα που κοπαδιάζει, όταν οι συνθήκες είναι ευνοϊκές για το είδος και πολλές φορές τρώνε ασταμάτητα στο αγκίστρι μας, αρκεί όπως είπαμε να τους ρίχνουμε μαλάγρα συχνά. Τότε το ψάρεμα μας θα είναι πολύ αποδοτικό. Το ιδίωμα του Κέφαλου στο τσίμπημα του είναι, ότι φαίνεται ανεπαίσθητο στο φελλό μας. Θα μας κάνει ένα ανεπαίσθητο βούλιαγμα και θα μας κρατήσει το φελλό κάτω για ορισμένα δευτερόλεπτα, κατόπιν θα το αφήσει. Θα δείτε αν προσέξετε καλά, το μπικατίνο ζουλιγμένο, χωρίς όμως να λείπει κανένα σκουλήκι και αυτό γιατί του αρέσει να σπάει και να ρουφάει την πρωτεΐνη που έχει η προνύμφη.
Την στιγμή αυτή λοιπόν θα πρέπει να καρφώσουμε και να παλέψουμε με το θήραμα αυτό. Ο Κέφαλος όμως σε κάποια μέρη μπορεί να μην εμφανισθεί όταν ψαρεύουμε με μπικατίνο, γιατί ίσως δεν το έχει μάθει, η στην περιοχή βρίσκει άλλο πιο νόστιμο έδεσμα για τα γούστα του . Το σίγουρο πάντως είναι πως δεν θα αντισταθεί στην σαρδέλα και στο ψωμί. Αν λοιπόν έχουμε μαζί μας φρέσκο ψωμί, δεν χάνουμε τίποτε να βρέξουμε λίγο και να το στύψουμε, ώστε να βαρύνει και να το ρίξουμε για μαλάγρα, παράλληλα, να δολώσουμε από την ψίχα στο αγκίστρι μας.

Πως δολώνουμε το ψωμί.
Κόβοντας ένα μικρό κομμάτι από την ψίχα περνάμε το αγκίστρι μας από μέσα και σφίγγουμε με το δάκτυλό μας, στο στέλεχος του αγκιστριού και μόνον, το υπόλοιπο πέφτοντας στο νερό φουσκώνει και να είστε σίγουροι πως θα έχετε αποτέλεσμα.
Με την σαρδέλα.
Κόβουμε από μια σαρδέλα μικρά κομμάτια φιλέτα, δολώνουμε στο αγκίστρι μας και ψαρεύουμε. Είναι από τα δολώματα που να είστε σίγουροι πως δεν θα αντισταθεί. Τα κεφάλια που θα μας κάνει είναι δυνατά και σταθερά και όταν καταλάβει πως δεν μπορεί να απαγκιστρωθεί, μπορεί να μας φύγει δεξιά η αριστερά . Προσωπική μου γνώμη είναι να μην του δώσετε πολλά μπόσικα γιατί αν σας γυρίσει κεφάλι, το πιθανότερο είναι να τον χάσετε και θα σας παρασύρει και το υπόλοιπο κοπάδι μαζί του, όποτε δυο πιθανότητες υπάρχουν, η θα ξανατσιμπήσουν μετά από αρκετή ώρα, η χάσατε το κοπάδι από την ψαρεύτρα σας τελείως.

Τι να προσέξουμε.

Καλάμι λοιπόν ημιπαραβολικό ή παραβολικό, ώστε να αποσβέσει τα κεφάλια του Κέφαλου, να μην μας κόψει παράμαλλο και να παλέψουμε το ψάρι με σιγουριά όσο μεγάλο και αν είναι. Στην δολωσιά μας όχι παραπάνω από τρία μπικατίνο, όμως αν προσέξουμε ότι μας κατεβάζουν το φελλό και δεν μπορούμε να πιάσουμε ένα ψάρι βάζουμε δύο η και ένα μπικατίνο κρεμαστό κάποιες φορές, να του μειώσουμε το πολύ φαγητό και να το καταπιεί, όποτε θα καρφωθεί σχεδόν μόνος του . Κυκλικά αγκίστρια με μεγάλη νούλα (άνοιγμα) για καλύτερο κάρφωμα στα χείλη του Κέφαλου. Και συνεχές, ανά τακτά διαστήματα μαλάγρωμα, ώστε να τους κρατάμε κοπαδιασμένους.

Καλή επιτυχία.