Μπολονέζ στο λιμάνι

Λιμάνια, εκεί που οι περισσότεροι ψαράδες ξεκίνησαν να ψαρεύουν και να λατρεύουν την θάλασσα. Με ένα φελλό που τυλίγαμε την πετονιά η δικιά μου γενιά, με καρούλι οι νεώτεροι. Όλοι κάναμε τα πρώτα μας βήματα σε έναν μόλο με δόλωμα λίγο ψωμί, ή μια γαρίδα ή μια σαρδέλα, φρίσσα , γαύρο, από το διπλανό καΐκι που ξεψάριζε. Αυτό είναι το μυστικό στο λιμάνι, το καΐκι που ξεψαρίζει.

Λιμάνι, ο ιδανικός τόπος για ψάρεμα με την τεχνική του μπολονέζ. Η μεγάλη πλειοψηφία των λιμανιών στον τόπο μας έχει βάθος από 3 έως 6 μέτρα, ιδανικά για να ψαρέψεις με ένα εξάμετρο ή εφτάμετρο μπολονέζ καλάμι με σταθερή αρματωσιά, έτσι ώστε να έχεις όλα τα πλεονεκτήματα της ευαισθησίας και του άμεσου καρφώματος που έχει. Εύκολη πρόσβαση με το αυτοκίνητο, τις περισσότερες φορές το έχουμε πίσω μας, χωρίς να μας προβληματίζει ο όγκος του εξοπλισμού που θα έχουμε μαζί μας. Τα ψάρια κυκλοφορούν κοντά στον ντόκο και δεν χρειάζονται μακρινές βολές για να τα βρούμε.

Διαλέγοντας σημείο.

Τα λιμάνια είναι τόποι που τα ψάρια βρίσκουν τροφή, απαγγιάζουν στους αέρηδες και νιώθουν ασφάλεια τη νύχτα. Αυτό το ξέρουν και οι κυνηγοί, οπότε υπάρχει μια διαρκής κίνηση μέσα στο λιμάνι, καθώς και στην μπούκα του λιμανιού, με κυριότερες ώρες το ξημέρωμα που βγαίνουν και το σούρουπο που μπαίνουν. Και βέβαια όλα περνάνε κάτω από τα καΐκια, γρι-γρι και τράτες περιμένοντας να βρουν τα υπολείμματα από το ξεψάρισμα. Αυτά είναι και τα καλύτερα σημεία για να στήσουμε τον εξοπλισμό μας, δίπλα στα καΐκια, όπου θα περάσουν σίγουρα από κει όλα τα ψάρια του λιμανιού. Αμέσως μετά έρχεται η μπούκα του λιμανιού απ’ όπου θα περάσουν πάλι όλα τα ψάρια που μπαινοβγαίνουν στο λιμάνι. Εδώ θέλει λίγο προσοχή γιατί πάντα υπάρχει ρεύμα, θα πρέπει να βρούμε ένα σημείο που να κόβει λίγο, συνήθως μερικά μέτρα πριν την μπούκα. Υπάρχουν και σημεία μέσα στα λιμάνια που μαζεύονται ψάρια, τα οποία είτε τα βρίσκουμε εξερευνώντας το λιμάνι με πολλαπλά ψαρέματα, είτε από πληροφορίες, είτε παρακολουθώντας τα σημεία που ψαρεύουν οι τοπικοί ψαράδες.

Απίκο vs Εγγλέζικο

Του Θοδωρή Νταμάτη

Ο φίλος Σωτήρης μου το έλεγε συνέχεια να πάμε μαζί για ψάρεμα. Κάνουμε καλή παρέα, αλλά στο ψάρεμα έχουμε μια μεγάλη διαφορά, αυτός ψαρεύει απίκο και γω εγγλέζικο. Εγώ δεν έχω ψαρέψει ποτέ απίκο και αυτός δεν έχει ψαρέψει εγγλέζικο.

Κάποια μέρα αποφασίζουμε να ψαρέψουμε μαζί. Βρίσκουμε ένα λιμάνι με βάθος γύρω στα 5,5 με  6 μέτρα, όπου στο ίδιο σημείο έχουμε πάρει ψάρια και με τις δύο τεχνικές. Τεχνικές με μεγάλες διαφορές που όταν ψαρεύεις δίπλα-δίπλα έρχονται σε αντίθεση μέχρις που είναι επιζήμια η μία για την άλλη. Ας το δούμε με την ματιά κάποιου που ψαρεύει εγγλέζικο και γενικές μόνο γνώσεις έχει για το απίκο.

Στο απίκο ψαρεύεις στο ίδιο σημείο και βάθος με ακρίβεια εκατοστού, μεγάλο πλεονέκτημα για το μαλάγρωμα, η μαλάγρα δεν χάνεται είναι ακριβώς δίπλα στο αγκίστρι σου. Όταν ψαρεύεις με ζύμη και σαλαγγιά, η ζύμη που τρίβεται και πέφτει από αυτή κάνει ένα βουναλάκι από τροφή-μαλάγρα που φέρνει το ψάρι ακριβώς στο αγκίστρι. Με την σαλαγγιά, ακόμα και να μην καταπιεί το ψάρι το δόλωμα, στο κάρφωμα υπάρχουν μεγάλες πιθανότητες να καρφωθεί το ψάρι απ’ έξω, ειδικά όταν ψαρεύεις με «κλέφτη» δύο σαλαγγιές σε μικρή απόσταση.

Τις περισσότερες φορές η μαλάγρα είναι και το δόλωμα. Πρέπει να φέρεις όμως τα ψάρια στο βάθος που ψαρεύει και στο αγκίστρι σου ακριβώς. Παλεύεις με δυσκολία ένα μεγάλο ψάρι. Επειδή δεν έχει μηχανισμό, το παράμαλλο πρέπει να έχει αντοχή για να παλέψεις το ψάρι και αυτό σημαίνει μεγάλες διαμέτρους. Το σύνολο είναι ευκολότερα ορατό από το ψάρι, με ότι αυτό συνεπάγεται στα πονηρεμένα ψάρια σε πολυψαρεμένους τόπους. Περιορίζεσαι τις περισσότερες φορές στο να ψαρεύεις πατωτά, έτσι ώστε το ψάρι να μην μπορεί να πλησιάσει το δόλωμα από κάτω και έτσι να μην αρπαχτεί από την σαλαγγιά. Μεγάλη ευαισθησία και αντίληψη στο τσίμπημα του ψαριού.

Στο εγγλέζικο η αρματωσιά σου μετακινείται σύμφωνα με την κατεύθυνση και την ένταση του ρεύματος, δεν μπορείς να συγκεντρώσεις το μαλάγρωμα σε ένα σημείο, πρέπει να ακολουθείς το ρεύμα, όσο αδύνατο και να είναι. Δεν είναι απαραίτητα κακό, ανάλογα με τις συνθήκες ψάχνεις την περιοχή που ψαρεύεις.

Λίμνη Βόλβη, ψαρέματα και ιχθυοπανίδα

Του Σωτήρη Καράμπελα

Η λίμνη Βόλβη, βρίσκεται στον Νομό Θεσσαλονίκης ανατολικά από την πόλη της Θεσσαλονίκης σε απόσταση 35 χλμ. και 8 χλμ. δυτικά από την θάλασσα του Στρυμονικού κόλπου, στη λεκάνη της Μυγδονίας, στον Δήμο Βόλβης. Αποτελεί τη δεύτερη μεγαλύτερη λίμνη της Ελλάδας και είναι διατεταγμένη σε σειρά με την λίμνη Κορώνεια σε απόσταση 11,5 χλμ. από αυτήν. Μαζί οι δυο λίμνες σύμφωνα με τη συνθήκη Ραμσάρ αποτελούν υγρότοπο διεθνούς σημασίας με την ονομασία «Λίμνες Κορώνεια - Βόλβη». Από τη βόρεια πλευρά της περνάει η νέα Εγνατία οδός (ενώ η παλιά εθνική οδός διέτρεχε την νότια πλευρά της), και στα ανατολικά της ο Ρήχειος ποταμός, ο οποίος λειτουργεί και ως υπερχείληση της λίμνης δια μέσω των στενών της Ρεντίνας προς τον Στρυμωνικό κόλπο. Η λίμνη Βόλβη έχει σχήμα επίμηκες με διεύθυνση από ανατολή προς δύση ή και το αντίστροφο. Το μέσο μήκος της είναι 19,5 χλμ. και το μέσο πλάτος της 3,4 χλμ. Η επιφάνεια της λίμνης, για μέση στάθμη 37 μέτρα, έχει έκταση 70,8 τετ. χλμ. αντιστοιχώντας σε συνολικό μήκος οχθογραμμής 54,4 χλμ. Στοιχείο που την καθιστά τη μεγαλύτερη λίμνη της Μακεδονίας και τη δεύτερη μεγαλύτερη της Ελλάδας με μέγιστο βάθος 36-37 μέτρα.
Θεωρειτε οτι βρισκετε σε σταθερη οικολογικη κατασταση.ειναι ευτροφη λιμνη ,επηρεαζετε απο τις εκλπυσεις καλλιεργειων και απο την ασυνειδητη,παρανομη και σποραδικη απορριψη αστικων λυματων εντος της!
Ο ποταμος ρηχιος διαρρεει τα στενα μεταξυ των ορεων κερδυλλιον και χολωμοντα σχηματιζοντας τα γνωστα Μακεδονικα Τεμπη,με το ιδαιτερου καλλους αισθητικο δασος της ρεντινας.ο Ρηχιος αποτελει την υδατινη επικοινωνια μεταξυ λιμνης βολβης και του στρυμονικου κολπου,τα πλεοναζοντα νερα της λιμνης αδειαζουν στην θαλλασα επιτρεποντας την ανοδο ψαριων στην λιμνη!
Η περιοχη λογω της υψηλης οικολογικης αξιας ,εχει χαρακτηριστει συμφωνα με διεθνεις και εθνικες διαταξεις ως
1) Υγροτοπος Διεθνους Σημασιας
2)Ζωνη Ειδικης Προστασιας
3) Τοπος Κοινοτικης Σημασιας
4)Καταφυγιο Αγριας Φυσης
5) Εθνικο Παρκο  

Το επικεντρο της οικονομικης δραστηριοτητας των κατοικων ολων των παραλιμνιων οικισμων της λιμνης ηταν η ενασχοληση με την επα;γγελματικη αλιεια μεχρι και το τελος της δεκαετιας του 1980 .Οι λιμνη αυτο στο χρονικο αυτο διαστημα ηταν το επικεντρο της οικονιμικης και κοινωνικης ζωης και παραλληλα διαμορφωσαν τις διατροφικες συνηθειες μιας ευρητερης περιοχης.

 Η λιμνη βολβη την δεκαετια 60-70 ειχε κατα μεσο ορο παραγωγες της ταξης των 500 τονων αλιευματα ,ανα ετος με την συμμετοχη στην συνθεση της αλιευτικης της παραγωγης 9 ειδων ψαριων (γριβαδι,λεστι,σιρκο,τσιρωνι,λιπαρια,χελι,περκι ,τουρνα,τυλιναρι)!  Η τουρνα εξαφανιστηκε το 2006-2007 με αποτελεσμα η απουσια ενος ιχθυοφαγου ψαριου να φερει την αυξηση πλακτοφαγων ειδων ,παιζοντας σημαντικο ρολο στον καθορισμο της συνθεσης,αφθονιας βιομαζας της ζωοπλαγκτικης κοινωνιας !

Οι σαργοί των βράχων.

Του Θοδωρή Νταμάτη

Οι βραχώδεις ακτές της πατρίδας μας βρίθουν από ζωή, ακόμη και αυτές τις εποχές που καθομολογουμένως τα ψάρια έχουν μειωθεί κατά πολύ σε όλους τους βυθούς. Ο βασιλιάς των βράχων της ακτής είναι ο σαργός, ψάρι πεντανόστιμο, που κανένας ψαράς δεν το καταφρονεί.

Τα πιο διαδεδομένα είδη σαργών που συναντάμε στα βράχια είναι ο Σαργός ή Χαρακίδα (Diplodus Sargus) με τις εννέα κάθετες γραμμές και ο Σαργός ή Καμπανάς, ή Αυλιάς, ή Καραγκιόζης, ή Κακαρέλλος (Diplodus Vulgaris) με τις δύο παχιές κάθετες γραμμές μετά τα βράγχια και πριν την ουρά, με πιο πολυπληθή τον δεύτερο, που έχει και τις περισσότερες συλλήψεις. Σπανιότερα μπορεί να συλλάβουμε και την Ούγενα, ή Μυτάκι ή Χιώνα (Diplodus Puntazzo). Εγώ δεν έχω πιάσει μέχρι τώρα ποτέ.

Ψάρι κοπαδιαστό που αρέσκεται στις τρύπες, στα χαράκια, στα κατρακύλια και στις πλάκες, ειδικά σε βυθούς ανώμαλους με μεγάλες υψομετρικές διαφορές.

Επιλογή τόπου.

Εκεί θα τον αναζητήσουμε με την τεχνική του εγγλέζικου, στις άγριες βραχώδεις ακτές που προχωράνε αρκετά μέσα στην θάλασσα. Και όταν λέω άγριες, δεν εννοώ γκρεμούς που ορειβατείς, εννοώ τα βράχια της ακτής που έχουν τρύπες, χαράκια, ανώμαλες μύτες. Στην πλειοψηφία των ακτών, όπως είναι διαμορφωμένη ακτή, έτσι είναι και μέσα στην θάλασσα και ο βυθός, στα πρώτα 10-20 μέτρα τουλάχιστον. Ιδανικές συνθήκες και αποστάσεις για το ψάρεμα με εγγλέζικο, όπου ψαράς επιλέγει το ύψος από τον βυθό που θα βρίσκεται  το αγκίστρι του.

Οι φελλοί στο εγγλέζικο.

Αυτό το μακρόστενο αντικείμενο που παρακολουθούμε με θρησκευτική προσήλωση μέσα στην θάλασσα, όσοι ασχολούμαστε με το εγγλέζικο και το μπολονέζ.

Ο φελλός είναι ίσως το βασικότερο και αναντικατάστατο εξάρτημα στις τεχνικές της παράκτιας αλιείας που  τον χρησιμοποιούν. Θα δείξει το τσίμπημα του ψαριού και ανάλογα με το πώς βυθίζεται μπορεί ο ψαράς να καταλάβει αν τα ψάρια είναι πεινασμένα, μίζερα, πονηρεμένα. Κάποιοι ψαράδες με πολλά χιλιόμετρα στο ενεργητικό τους, μπορούν να καταλάβουν ακόμα και τι ψάρι τσιμπάει το δόλωμά τους.
Τα σχήματα, μήκη και ποιότητες των φελλών που είναι εξειδικευμένοι για το εγγλέζικο ψάρεμα είναι απεριόριστα και για κάθε συνθήκη και ιδιαιτερότητα που θα συναντήσουμε στο ψάρεμά μας. Εδώ θα προσπαθήσουμε να αποκωδικοποιήσουμε κάποιες παραμέτρους που θα μας βοηθήσουν να επιλέγουμε τους φελλούς που θα μας φανούν πιο χρήσιμοι.

Σχήματα και χρήσεις του φελλού.

Ο βασικός σκοπός της χρήσης του φελλού είναι να γίνονται άμεσα αντιληπτά τα τσιμπήματα των ψαριών, έτσι ώστε η αντίδραση του ψαρά να είναι ακαριαία. Η αντίσταση του φελλού στο τσίμπημα εξαρτάται από το πώς είναι ερματισμένος, ώστε να παρατηρείται βύθιση του φελλού όταν το ζύγισμά του είναι ακριβώς το ενδεδειγμένο, ενώ σε αντίθετη περίπτωση (στο αρνητικό ζύγισμα του φελλού) ο φελλός πριν βυθιστεί κάνει μικρές μετατοπίσεις (ανεβοκατέβασμα) σε σχέση με την επιφάνεια της θάλασσας.

Εγγλέζικο στα βράχια.

Του Θοδωρή Νταμάτη

Βραχοτόπια, πλούσιοι βυθοί, ποικιλία ψαριών, αλλά περπάτημα, κούραση και λίαν επικίνδυνα, ανάλογα με το είδος.

Συνήθως οι ψαράδες που ασχολούνται με το εγγλέζικο ψάρεμα προτιμούν τα λιμάνια, μαρίνες και μόλους για το ψάρεμά τους. Εύκολη πρόσβαση, δίπλα το μεταφορικό μέσον και άνετο στήσιμο εξοπλισμού. Έχουν δε βγει και ψάρια τρόπαια σε αυτούς τους τόπους. Πολυψαρεμένα τόπια όμως, ειδικά στην Αττική. Δεν κρατάνε τα ψάρια που κράταγαν παλιότερα, εδώ έχει απόλυτη εφαρμογή το ρητό «του ψαρά το πιάτο δέκα φορές είναι αδειανό και μια γεμάτο»

Οι βραχότοποι λοιπόν είναι μια καλή επιλογή, πάντα θα υπάρχουν ψάρια που θα τιμήσουν το αγκίστρι μας με κυριότερο τον βασιλιά σαργό. Ακολουθούν τα μελανούρια, οι σπάροι, οι σκάροι, οι

σάλπες, καθώς και πολλά άλλα ψάρια. Θα περάσουν δε από κει και τα λαβράκια και οι τσιπούρες, σε μικρότερη συχνότητα όμως. Όταν φίλοι, γνώστες του είδους με πήραν μαζί τους αρχίσω να ψαρεύω εγγλέζικο στα βράχια, είχα πολλές επιφυλάξεις και προβληματισμούς για το αν θα τα καταφέρω σε αυτές τις συνθήκες, τότε θεωρούσα το φτιάξιμο εγγλέζικης αρματωσιάς, καθώς και το ψάρεμα σε τόσο περιορισμένο περιβάλλον, εξαιρετικά δύσκολο. Αλλά τα πάντα μαθαίνονται και ανακαλύπτοντας την χαρά των συνεχών τσιμπημάτων και των εκλεκτών ψαριών, άρχισα να εκτιμώ απεριόριστα τα βραχοτόπια.